Elle B'eanshie
Elle B'eanshie - wiedźminka elfiego pochodzenia. Ukończyła szkolenie w Wiedźmińskiej Szkole Cechu Niedźwiedzia, której przewodziła potem przez piętnaście lat. Obecnie mieszka w Brokilonie.
Wygląd[]
Elle jest wysoką dziewczyną o bardzo jasnej cerze. Ma długie, czarne włosy i błękitnoszare oczy. Cechą charakterystyczną w jej wyglądzie jest to, że posiada kły znacznie krótsze od przeciętnego człowieka (zawdzięcza to swojemu elfiemu pochodzeniu). Ubiera się przeważnie w jasnoszarą tunikę i obcisłe, granatowe spodnie. Nie nosi pełnej zbroi, co najwyżej metalowy napierśnik. Przy pasie trzyma swój miecz, a w cholewie - sztylet. Zakłada wysokie, skórzane buty. Na szyi ma medalion z wizerunkiem paszczy niedźwiedzia.
Etymologia[]
Imię dziewczyny, Elle, oznacza olchę, natomiast jej nazwisko - B'eanshie - zjawę. Całość można więc przetłumaczyć jako Olchową zjawę lub Zjawę z olchowego lasu. Bardziej prawdopodobna jest ta druga opcja.
Biografia[]
Wczesne życie[]
Elle przychodzi na świat w Mariborze, jako córka żyjącej tam rodziny elfów. Jest odcięta od świata swojej rasy, ponieważ jej ojciec został wygnany z elfiej społeczności za poślubienie dziewczyny będącej w połowie człowiekiem. Razem z Elle przychodzi na świat jej młodsza siostra Laura. Od małego dziewczynka najlepiej dogaduje się z mieszkającym niedaleko Tuathem B'eanshie, swoim kuzynem. Kiedy wychodzi na jaw, że Laura ma zdolności magiczne i zostanie uczennicą czarodziejki Triss Merigold, rodzice zaczynają faworyzować młodszą córkę, a Elle i Tuathe zostają oddani na wychowanie do Wiedźmińskiej Szkoły Cechu Niedźwiedzia. Jako jedynym z dziesięciorga dzieci udaje im się prztrwać mutację i Próby Traw. W wieku ośmiu lat rozpoczynają szkolenie.
Nauka w Wiedźmińskiej Szkole Cechu Niedźwiedzia[]
Głównym nauczycielem dziewczynki jest Elias Méadbh, przywódca szkoły. Specjalnością Elle okazuje się strzelanie z kuszy z ukrycia. Ponieważ cechuje ją wyjątkowa finezja w broni, przylega do niej przydomek Finta. Dwa lata później do warowni przybywa nowy uczeń: Maxim de Lettenhove. Zaczyna rwalizować z dwojgiem kuzynów o wyniki w nauce walki, okazuje się jednak słabszy id nich pod większością względów. W wieku czternastu lat Elle odkrywa w sobie talent do sporządzania eliksirów. Ponieważ Maxim okazuje się mieć podobne zainteresowania, rywalizacja między młodymi wiedźminami nieco słabnie. Dziewczyna spędza w Wiedźmińskiej Szkole Cechu Niedźwiedzia jeszcze dwa lata, po czym zostaje wypuszczona na szlak.
Na szlaku[]
Pierwszym potworem, którego zabija, jest żyjący w lesie skolopendroform, pokonany wspólnie z kuzynem. Większą część roku spędza w rodzinnej Temerii, wykonując niedrogie zlecenia. Przyjmuje również bardziej skomplikowane misje, takie jak ukatrupienie żyjącego w okolicach Anchoru bazyliszka. Na zimę wraca do Haern Caduch - siedliszcza wiedźminów z jej cechu. Tam poznaje Coëna z Poviss, z którym się zaprzyjaźnia. Zostaje również nauczycielką młodego adepta o imieniu Adalbertus. Szkoli go przez zimę i część wiosny, po czym ponownie wyrusza na szlak. W drodze do Cintry napotyka grupę awanturników i dezerterów atakujących Brokilon i mordujących dziwożony. Dziewczyna staje po stronie driad, czym zaskarbia sobie ich ograniczone zaufanie. Po tym wydarzeniu rusza do Cintry, gdzie przez dwa lata pozostaje w służbie u królowej Calanthe. Następnie wyjeżdża do Mariboru, by spotkać się ze swoją siostrą Laurą. Początkowo wiedźminka i czarodziejka są do siebie przyjaźnie nastawione, dopóki Elle nie dowiaduje się, że jej siostra na rozkaz króla Foltesta szpieguje i morduje elfów (ich rodzinne plemię). Oburzona Elle natychmiast wyjeżdża, po drodze wstępując do Triss Merigold po zioła potrzebne w Haern Caduch.
Przywódczyni Haern Caduch[]
Jesienią po raz pierwszy od trzech lat dziewczyna odwiedza wiedźmińskie siedliszcze, gdzie jest świadkiem śmierci Eliasa Méadbh. Obejmuje po nim funkcję przywódcy Wiedźmińskiej Szkoły Cechu Niedźwiedzia. Zimę spędza razem z kuzynem i Adalbertusem w warowni. W styczniu, podczas polowania, razem z Tuathem spotykają w lesie elfie rodzeństwo około trzynastoletnich dzieci - chłopaka i dziewczyny. Zabierają je do Haern Caduch i udzielają im schronienia. Okazuje się, że Irtie i Varus zostali wygnani z plemienia za zdradę ich ojca, który szpiegował elfy na rzecz ludzi. Elle i Tuathowi bardzo przypomina to ich własną historię, więc pozwalają dwojgu rodzeństwa zostać w warowni. Varus, który chce zostać wiedźminem, nie przechodzi Próby Traw i umiera. Irtie, jak się okazuje, zupełnie nie interesuje się wiedźmińskim fachem, nie zna się również na eliksirach i nie ma zdolności czarodziejki. Ostatecznie dziewczynka zgadza się zostać driadą i Elle przekazuje ją Srebrnookiej Eithne.
Wojna z Nilfgaardem[]
Na początku wojny z Nilfgaardem Elle i Adalbertus razem z czarodziejami walczą pod wzgórzami Sodden. Dziewczyna jest świadkiem śmierci towarzysza. Po bitwie zajmuje się udzielaniem pomocy rannym, a następnie wraca do Haern Caduch. Tam zastaje swojego kuzyna Tuathe, trenującego z nieznaną jej dziewczynką. Szybko okazało się, że mała nazywa się Riana i jest córką Laury B'eanshie. Szkolą ją przez jakiś czas, ukrywając się w warowni, ale potem Elle postanawia bardziej zaangażować się w wojnę. Wstępuje do partyzanckiej armii królowej Meve, gdzie walczy przez dłuższy czas. 31 sierpnia 1267 bierze udział w bitwie o most na Jarudze, gdzie spotyka wiedźmina Geralta i jego kompanię. Podczas wspólnej wędrówki obu drużyn zaprzyjaźnia się z Jaskrem i Milvą. Po rozstaniu z drużyną wiedźmina odjeżdża do Temerii, aby walczyć w tamtejszej armii. Jest bardzo zdziwiona, kiedy spotyka tam Tuatha i Rianę. Tuathe, jak się okazuje, zaczął pracować w wojskowym wywiadzie, a Riana jest sanitariuszką. Wszyscy troje biorą udział w bitwie nad Brenną. Elle walczy wówczas ramię w ramię z Coënem z Poviss. Po tym, jak mężczyzna zostaje zraniony, dziewczyna jest ostatnią osobą, która rozmawia z nim przed śmiercią. Po zakończeniu wojny wraca z powrotem do Haern Caduch, gdzie nadal przewodzi Wiedźmińskiej Szkole Cechu Niedźwiedzia.
Późniejsze życie[]
Latem wyrusza na szlak, a na zimę wyjeżdża na Wyspy Skellige. Spędza tam rok, zabijając dla jarla morskie potwory. Następnie odwiedza grób siostry w Mariborze. Spotyka Triss Merigold, u której zatrzymuje się na dłuższy czas. Razem eksperymentują z magią i zaklęciami, co doprowadza do wynalezienia nowego znaku: Znaku Gynvalu (powodującego zamarzanie cieczy). Elle wraca do warowni, w której spędza kilka lat na szkoleniu coraz to nowych wiedźminów. W wieku trzydziestu ośmiu lat postanawia sprawdzić, jak radzi sobie Irtie, wobec tego wyjeżdża do Brokilonu. Obecnie wciąż tam przebywa, chociaż niedługo zamierza przyjechać z powrotem do Haern Caduch.
Ciekawostki[]
- Często zwraca się do Riany jej drugim imieniem (Irmgard)
- Kiedy wykonuje Znak Gaath, jej drogowskaz ma kolor błękitny, a ozdobiony jest morskimi falami.